شاید هم راست باشه که مذهبی بودن مکارم اخلاق را از آدم دور میکنه و انسان را اسیر تشریفاتی خاص و گاهی نیز ضد اخلاقی میسازه و آنها را از جاده خدا دور میکنه و سرگرم بندگی شیطان که شب و روز را به امید تبری از او به سرانجام می رسانند.

سرنوشت روزگار ما تا اندازه ای این گفته ها را تایید می کند ولی هنوز باور من این است که اخلاق جزو ذات و طینت انسانهاست و تمام مذاهب نیز مکارم اخلاقی را تشویق می کنند و شاید گناه از راویان متون مذهبی است که انسان را چنین در دام هواهای نفسانی گرفتار ساخته و زندگی را برایشان سرابی ساخته که در آن خود را در آستانه بهشت می بینند و دلها را به نام مبارزه با کاستیها می شکنند تا جواز بهشت برین بگیرند.

اینان افرادی هستند که برای حرمت شکستنشان به کمتر از بهشت راضی نیستند و در رویاهایشان در ساحلی زیبا در جنت آرمیده اند.از این خیال به وجد و شوق می آیند و نیرویی مضاعف برای تقویت اعتقادات مردم می یابند و انگار حقیقت خود را باور نموده اند و با بینش دفاع از حقیقت و گسترش مکارم اخلاقی اصول ساده اخلاقی را زیر پا می گذارند و این چنین کلاه گشادی بر سر خود و مردم بیچاره می گذارند.

بعضی ها خود را تا بدانجا بالا می برند و خود را در بالا می بینند که بر خود این حق را می دهند که در مورد دیگران تصمیم بگیرند همچون تصمیمات بر اموال شخصی خود که اینها انسان را نیز جزو املاک خود قلمداد می نمایند و برای آنها بهشت و جهنم را نیز تعیین می کنند و بر جهنم روندگان دل می سوزانند که چرا نمی فهمند و غافل از اینکه خود درنادانی کامل هستند.

اگر انجام رفتارهای خوب از ترس آتش جهنم صورت پذیرد و در درون انسان به عادتی زیبا تبدیل نگردد تاثیری نخواهند داشت . 

 نوشته شده توسط محمد رضا در پنج شنبه 87/2/26 و ساعت 11:3 عصر | نظرات دیگران()